Dies iræ

Dies iræ, dies illa,

Solvet sæclum in favilla,

Teste David cum Sibylla !

Quantus tremor est futurus,

quando judex est venturus,

cuncta stricte discussurus !

...

Confutatis maledictis,

flammis acribus addictis,

voca me cum benedictis.

Oro supplex et acclinis,

cor contritum quasi cinis,

gere curam mei finis.

Lacrimosa dies illa,

qua resurget ex favilla

judicandus homo reus.

Huic ergo parce, Deus.